سیستم اعلام حریق

سامانه سیستم اعلام حریق به سه دسته کلی تقسیم بندی می شوند: آدرس پذیر، متعارف و بی سیم ( وایرلس). که هر یک از این دسته خود به دو دسته دستی و خودکار دسته بندی می شوند. در دسته دستی اعلام حریق توسط شستی یا کلید اعلام حریق توسط کاربر مشخص می شود. که در مکان هایی مه در آن کاربری وجود ندارد استفاده از سیستم اعلام حریق دستی کاراریی ندارد. در سیستم های اعلام حریق خودکار تشخیص حریق توسط سیستم صورت می گیرد و دخالن کاربر در تشخیص اعلام حریق بسیار کاهش یافته است.

سیستم های اعلام حریقآدرس پذیر علاوه بر اعلام حریق محل وقوع حریق به صورت دقیق مشخص می شود. ولی در سیستم های متعارف تمامی تجهیزات اعلام حریق به پنل مرکزی به عنوان منطقه یا zone متصل می شوند(هر مدار نشان دهنده یک منطقه یا ناحیه می باشد.). که هنگام حریق در پنا مرکزی تنها همان منطقه دچار حریق را نشان می دهد.در سامانه سیستمی اعلام حریق قدیمی معمولا از یک حسگر یا دتکتور که خود متصل به سیستم خروجی صوتی بود تشکیل می شدند که این نوع سیستم ها منسوخ شده و جای خود را به به سامانه پردازش مرکزی داده اند.

تمامی سیستم های اعلام حریق دارای استانداردهایی هستند که از مهمترین استانداردها می توان به UL، LPCB، EVPU، EN-54، NFPA72، BS5839  اشاره کرد.