در طول روز با عبور از خیابان های شهر و راه های برون شهری، خودروهایی را می بینیم که که مجهز به چراغ گردان (آذرخشی) هستند.

در بسیاری از موارد این سوال پیش می‌آید که شرایط استفاده از چراغ گردان چیست متولی صدور مجوز آن کدم ستگاه کشور است. به استناد بند ۱۰۰ ماده ۱ و ماده ۶۰ آیین نامه راهنمایی و رانندگی مصوب ۱۳۸۴، چراغ گردان عبارت است از چراغی با طراحی خاص که نور آن برای جلب توجه به حالت چرخشی یا چشمک زن منعکس می شود و به دو حالت تک یا چند فانوس ثابت یا سیار بکار برده شود.

طبق این دستورالعمل صادره  وسایل نقلیه ذیل با ترکیب رنگ‌های تعیین شده مجاز به استفاده از چراغ گردان هستند:

۱- وسایل نقلیه انتظامی: وسایل نقلیه‌ای که درانجام ماموریت‌های نیروی انتظامی اعم از ترافیکی، انتظامی، امنیتی و عملیات خاص استفاده قرار می‌گیرند.

۲- وسایل نقلیه امدادی: مانند خدمات پزشکی ، آتش نشانی و امداد اضطراری آب ، برق و گاز که به وسیله راهنمایی و رانندگی و با مشخصات و علایم ویژه مشخص می شوند.

۳- وسایل نقلیه خدماتی ویژه: وسایل نقلیه موتوری که انجام امور خدماتی مانند نظافت معابر و اماکن عمومی، برفروبی، خط‌کشی معابر هستند.
همچنین وسایل نقلیه انتظامی و امدادی که در حال ماموریت هستن در صورت به کاربردن چراغ گردان ویژه اعلام خطر یا آژیر، تا حدودی که موجب بروز تصادف نشوند، مجاز به انجام اعمالی از قبیل توقف در محل ممنوعه، تجاوز از سرعت مجاز و سبقت از سمت راست وسیله نقلیه دیگر، عبور از طرف چپ راه و همچنین دور زدن در نقاط ممنوعه، عبور از خطوط ویژه با هماهنگی عوامل پلیس هستند.

استفاده از این قبیل چراغ ها در وسایل نقلیه دارای پلاک شخصی و دولتی خارج از موارد ذکر شده که گاه تخلفات رانندگی را نیز به دلیل داشتن چراغ گردان رقم می زنند .
چراغ های گردان و یا صدای آژیر هر خودرو امدادی بیانگر یک حادثه است، که اگر با تاخیر نیروهای امدادی می تواند عواقب بالایی را در پی داشته باشد .

براساس ماده ۹ دستورالعمل مذکور صدور مجوز استفاده از چراغ گردان و آژیر برای کلیه وسایل نقلیه امدادی و خدماتی ویژه وتعیین نوع چراغ برعهده پلیس راهنمایی و رانندگی ناجا است .